Victoria J. Cole [ ผ่าน //ต้องเพิ่มเสื้อผ้า ]

Application

ตอนเรียนมหาลัยหล่อนมักจะปล่อยผมเนื่องจากขี้เกียจมัดผมแค่นั้นจริงๆ

"เป็นกุลสตรีจะปล่อยผมบ้างไม่ได้หรือไงคะ?"

วิกตอเรียยืมชุดของเพื่อนสนิทใส่นอนหล่อนไม่เคยใส่ชุดที่ต้องเปิดเผย(?)ขนาดนี้เลยนะ แถมโดนเพื่อนสาวตัวดีจับมัดผมอีกด้วย

"ยะ อย่ามองนะคะ"

วิกตอเรียปัจจุบันที่เธอต้องไปทำภารกิจ Heal Love ชุดของเธอบางมาก จนเห็นสัดส่วนชัดเจน

"หน้าฉันมีอะไรติดเหรอคะ คุณเบียคุรัน?"

ภาพจำลองวิกตอเรียเคยจมน้ำในวัยเด็ก สมัยที่เธอยังไม่เป็นคุณหนูผู้ตกอับ

"ชะ ช่วยด้วย "

วิกตอเรียใส่ชุดวาบหวิวไปเที่ยวฮาวายหลังจากสอบไฟนอลของมหาลัยกับน้องรหัสอิซเบลล่า วอลเดซ ครูเซีย ( Isabella Valdez Cruzia แอบสปอยว่าเป็นนางเอกอีกคนที่อาจจะส่งค่ะ!)

"เอ่อ ชุดแบบนี้มันจะดีเหรอคะ เบลล่า"

    Credit (จากบนลงล่าง) :   One Two Three  Four Five

"ฉันไม่สนใจว่าคุณจะคิดอย่างไร เพราะฉันสนใจแค่เงินในกระเป๋าของคุณ"

       

คู่ :: เบียคุรัน เจซโซ่ ( Byakuran Gesso )

ชื่อ-นามสกุล :: วิกตอเรีย เจนิส โคล ( Victoria Jenis Cole / Victoria J. Cole ชื่อกลางของคนอังกษส่วนใหญ่เขาจะเขียนเฉพาะตัวอักษรหน้าค่ะ เวลาเรียกจะได้สะดวกๆ)  ; Victoria มาจาก Victory แปลว่าชัยชนะ 

ชื่อเล่น :: วิกตอเรีย ( Victoria )ชื่อทั่วไปที่ทุกคนเรียกหล่อนโดยวิกตอเรียไม่ได้ว่าอะไร , วิกจัง (Vic-Chan ) ชื่อสุดแสนจะน่ารักที่หล่อนสุดแสนจะรำคาญทุกครั้งที่ชายผมขาวคนนั้นเรียกเธอ และเขาเป็นคนคิดชื่อสุดมุ้งมิ้งด้วย!

อายุ :: 27 years

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ดวงตาของเธอกลมโตสีฟ้าทะเลสวย รับกับจมูกโด่งรั้นได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากของเธอมีสีชมพูอมส้มหล่อนมักจะทาลิปสติกสีจินเจอร์ ทำให้ริมฝีปากของเธอดูอวบอิ่มน่าสัมผัสอยู่ตลอด ไม่นับใบหน้ารูปไข่สวยได้รูปของเธอ กับเรือนผมสีบลอนด์ทองเหยียดตรงคลอเคลียกลางหลัง ความงดงามของเธอนั้นหาที่ติมิได้ ยิ่งจ้องมองยิ่งน่าหลงใหล วิกตอเรียมีทรวดทรงตามแบบหญิงสาวควรมี แต่ที่เพิ่มมาคือขนาดหน้าอกหน้าใจขนาดคัพซีเกือบดี (ที่ล่อตาล่อใจชายหนุ่มเป็นอย่างมาก ) แม้ว่าวิกตอเรียจะอายุอานามปาไปยี่สิบเจ็ดปีแต่ลักษณะภายนอกของเธอนั้นยังดูอ่อนกว่าวัยอยู่มาก 

ส่วนสูง : 168 cm. น้ำหนัก : 53 Kg. ( หนักหน้าอกค่ะ--- แค่กๆ )

ลักษณะการแต่งตัว :: 

บรรยายเรียงจากซ้ายไปขวานะคะ

ซ้ายมือสุด(นางแบบผมเทา) : วิกตอเรียชอบใส่ชุดสบายๆเวลาอยู่ในบ้านของเธอในทุกฤดูกาล เธอชอบใส่เสื้อยืดแขนยาวลายทางกับกระโปรงยาวถึงหัวเข่า กับถุงน่องสีดำ แม้ว่าในจะดูธรรมดาและปกติ แต่เมื่อมันอยู่บนตัวของเธอแล้วมันกลับดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ 

ซ้ายมือถัดมา(นางแบบผมสีทอง) : ชุดที่หล่อนใส่อยู่บ้านกับออกไปซื้อของไม่แตกต่างกันมากนัก วิกตอเรียจะใส่ชุดสุภาพทั้งสองชุดอยู่เสมอ แต่เวลาที่เธอออกไปข้างนอกสิ่งที่เพิ่มมาคือกระโปรงที่สั้นเลยเข่ามานิดหน่อย กับรองเท้าคอมแบตที่ดูทันสมัยและคล่องแคล่ว 

THX

ชุดต่อมา(นางแบบผมดำ) : น้อยครั้งนักที่กุลสตรีอย่างวิกตอเรียจะใส่ชุดที่ค่อนข้างวัยรุ่น อายุอานามของเธอก็ไม่ใช่น้อยๆ หล่อนจะใส่ในโอกาสที่ต้องการไปเที่ยวสถานที่ที่ต้องใช้ชุดแบบทะมัดทะแมง เช่น ไปเที่ยวในป่า ไปปีนเขา หรือไปเล่นสกี ชุดที่เธอใส่ประจำคือเสื้อแจ๊กเก็ตสีดำยาว ที่ทับกับเสื้อเชิ้ตสีเทา ที่ยาวถึงต้นขา กับเลกกิ้งสีดำ พร้อมรองเท้าคอมแบตเช่นเดิม

ชุดทางขวาสุด (นางแบบผมสีน้ำตาล) : วิกตอเรียมักจะใส่ชุดนี้ในหน้าร้อน และฤดูใบไม้ผลิ มันทะมัดทะแมง ดูสุภาพ เธอจะใส่เสื้อสีขาวบางจนเกือบเห็นเสื้อชั้นในข้างใน ใส่ทับด้วยเสื้อกันหนาวสีขาวปกกะลาสี พร้อมด้วยกางเกงขาสั้นยาวเลยเข่ามาสองคืบ ที่สำคัญที่ขาดไม่ได้เลยคือสกินนี่สีดำ คราวนี้เธอจะใส่ชุดนี้คู่กับรองเท้าคัชชูสีครีม เสริมด้วยพร็อพหมวกสีดำทำให้วิกตอเรียมีสเน่ห์มากขึ้นไปอีก

Cute

ชุดนอน : วิกตอเรียชอบใส่กระโปรงนอน หล่อนให้เหตุผลว่าใส่ง่าย ถอดง่าย(?) กว่าใส่กางเกง อีกทั้งผู้หญิงทุกคนเขาก็ใส่นอนกัน ชุดนอนตัวโปรดของเธอทำจากผ้าฝ้ายชั้นดี ไม่ระคายเคืองผิวหนัง อีกทั้งยังมีดีไซน์ที่เรียบร้อยทันสมัยแอบเซ็กซี่นิดๆ

Model

วิกตอเรีย จะใส่ชุดเป็นทางการเมื่อออกไปพบปะกับคนหมู่มาก หล่อนจะใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำตาลอ่อนยาวลายทางตรง กับกระโปรงมีระบายสองชั้น สวมทับด้วยเสื้อโค้ทสีน้ำตาลมอคค่า วิกตอเรียมักใส่ถุงน่องสีดำรัดรูปที่ทำให้เรียวขาของหล่อนดูกระชับ รองเท้าที่วิกตอเรียจะใส่กับชุดแบบนี้คือรองเท้าบูทส้นเข็มสีดำ ที่เสริมให้เธอดูสง่างามมากยิ่งขึ้น

        

Credit ::   Dress   Beauty

สัญลักษณ์Heal :: วิกตอเรียมีสัญลักษณ์ของฮีลปรากฎที่บริเวณต้นขาอ่อน

(ตำแหน่งตามรูปดอกกุหลาบค่ะ)

ลักษณะนิสัย :: วิกตอเรียเป็นบุตรีของเศรษฐีในเมืองลอนดอน ประเทศอังกฤษ ประเทศของเหล่าผู้ดี หล่อนจึงได้รับการบ่มเพาะและสั่งสอนมารยาทมาเป็นอย่างดีทำให้เธอ เป็นกุลสตรีชั้นสูงคนหนึ่ง วิกตอเรียรักความเป็นระเบียบเรียบร้อยของทุกสิ่ง และถือว่ากฎคือสิ่งที่ควรยึดมั่นเป็นแบบประพฤติปฏิบัติตามสูงสุด วิกตอเรียฉลาดมากจนเรียกได้ว่าอัจฉริยะ การันตีได้จากรางวัลการแข่งขันทักษะทางวิชาการตั้งแต่อนุบาลจนจบปริญญาเอกของเธอหล่อนจบปริญญาสามใบตั้งแต่อายุสิบหกปี จบดอกเตอร์ในวัยเพียงยี่สิบเอ็ดปี วิกตอเรียจบด้านการบริหารธุรกิจ เธอจึงบริหารบริษัทได้ดี วิกตอเรียเป็นเชื่อว่าเธอเป็นที่หนึ่งเสมอ หล่อนรอบคอบใจเย็นและอดทน เพราะความสมบูรณ์แบบต้องใช้เวลา ถึงแม้ว่าวิกตอเรียจะฉลาดและมีความรอบคอบแค่ไหน เธอไม่สามารถตามเล่ห์ของคนแสนเจ้าเล่ห์ราวกับสุนัขจิ้งจอกได้ทัน หล่อนไม่ชอบคนที่เจ้าเล่ห์ มันน่ารำคาญในความคิดของเธอ ที่สำคัญวิกตอเรียเป็นคนที่ ตรงต่อเวลามาก โดยปกติแล้วเหล่าผู้ดีอังกฤษจะให้ความสำคัญกับเวลามากเป็นพิเศษอยู่แล้ว ไม่แปลกใจนักว่าทำไมหากคุณนัดกับวิกตอเรียที่ร้านคาเฟ่ตอนเก้าโมงครึ่ง คุณจะเห็นหล่อนได้ตั้งแต่เก้าโมง วิกตอเรียมักจะมาก่อนเวลานัดสิบห้าถึงสามสิบนาที วิกตอเรียเป็นบุคคลหนึ่งที่น่าคบค้าสมาคมด้วย แต่ไม่น่าไว้วางใจ ความฉลาดของเธอยังเจือปนกลโกงเล็กๆน้อยๆ รวมถึงเธอมีวาทศิลป์ที่ดีโน้มน้าวจิตใจคู่สนทนาให้มีความคิดเปลี่ยนไปตามที่เธอต้องการ วิกตอเรียยังมีความฉลาดทางอารมณ์ที่สูงมากพอๆกับความฉลาดทางสติปัญญาของเธอ หล่อน เก็บอารมณ์เก่ง การที่คุณจะได้เห็นเธอโกรธหรือฟิวส์ขาดนั้นแทบเป็นศูนย์ หล่อนมีความอดทนในทุกเรื่องสูงมากเนื่องจากหล่อนเป็นคนเก็บอารมณ์เก่งและใจเย็นแม้ว่าจะโดนแกล้งจากเพื่อนร่วมงานหรือที่เธอกำลังปฏิบัติภารกิจเกมฮีลเลิฟ บลูเบล เด็กในสังกัดของเบียคุรันคาดว่าเป็นภรรยาเอก(?)กลั่นแกล้งเธอ วิกเตอเรียไม่ได้ถือสาออกจะสงสารด้วยซ้ำ'เธอยังเด็กนักที่หลงรัก ปีศาจสีขาว บลูเบล'  การที่จะอดทนเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์สูงสุดเป็นเรื่องที่ง่ายแสนง่ายสำหรับวิกตอเรีย  นอกจากนี้วิกตอเรียมีนิสัยเสียที่แก้ไม่ได้ หล่อนเห็นแก่ตัวไม่แยแสใครนอกจากตัวเอง ใครที่มองดูภาพลักษณ์ของเธอเพียงแค่ภายนอกแล้วบอกว่าเธอใจดี พวกเขาพลาดแล้วล่ะ ถ้าถามว่าตั้งแต่เกิดมา วิกตอเรียเคยเห็นประโยชน์ของใครมากกว่าตัวเธอเองไหม หล่อนจะยิ้มและตอบกลับมาอย่างสุภาพว่า
"แล้วคุณคิดว่าดิฉันเป็นคนอย่างไรล่ะคะ" นั่นถือเป็นสัญญาณอันตรายอย่างหนึ่งที่เธอเตือนคุณประมาณว่า 'อย่าอยากรู้มาก ถ้าอยากรู้จริงๆระวังจะตายไม่ดี...' อีกอย่างคือหล่อนเป็นคนที่ค่อนข้างโหดร้ายพอสมควร วิกตอเรียอาจจะไม่เก่งด้านการต่อสู้หรือใช้กำลังแต่ถ้าเป็นเรื่องวางแผนหรือการทำลาย สิ่งนี้แหละที่หล่อนโปรดปราน เธอโหดร้ายด้วยการยืมมือคนอื่นให้มือของเธอสะอาดบริสุทธิ์ปราศจากมลทิน วิกตอเรียรักความสบาย เกลียดความยากลำบาก หล่อนเชื่อว่า เงินซื้อได้ทุกอย่าง วิกตอเรียเห็นเงินมีค่ามากที่สุดในชีวิตของเธอ หล่อนจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา โดยไม่เลือกวิธีการใดๆทั้งสิ้น ยกเว้นแต่แลกมาด้วยศักดิ์ศรีของเธอ เพราะหล่อนได้รับการอบรมจากทางบ้านว่า "เกียรติยศ ศักดิ์ศรี เป็นสิ่งที่เราต้องรักษาไว้เท่าชีวิต"  แต่วิกตอเรียนั้นไม่ได้หน้าเงิน หรือทำทุกอย่างโดยไร้เหตุผล เธอมักหาเหตุผลมารองรับการกระทำของเธอเสมอฟังดูอาจจะเป็นข้ออ้าง หรือข้อแก้ตัวแต่จากความฉลาดเป็นกรดของเธอย่อมพลิกคำพูดนั้นให้กลายเป็นเหตุผลที่ฟังดูดีจนไม่มีใครโต้แย้งได้เธออ้างอิงหลักการทางวิชาการต่างๆอย่างแนบเนียนแม้กระทั่งถึงวัยทำงานตอนที่เธอโกงเงินของบริษัทไปหลายสิบล้านยังไม่มีใครจับเธอได้เลย!

ประวัติ :: ที่มาของการเล่นเกม♤ วิกตอเรีย เจนิส โคล คุณหนูผู้ตกอับแห่งเมืองลอนดอน ธุรกิจทางบ้านล้มละลายบิดาฆ่าตัวตายทิ้งหนี้สินมากมายไว้ให้เธอ กับมารดารับผิดชอบ เดิมทีมารดาของเธอเป็นอนุภรรยา แต่เมื่อภรรยาหลวงเสียชีวิตไป บิดาได้นำพวกเธอเข้ามาอยู่ในบ้านใหญ่ วิกตอเรียต้องทนคำพูดดูถูกของญาติผู้ใหญ่ทางฝ่ายบิดา แต่เธอไม่ได้แยแสคนพวกนั้นด้วยซ้ำ วิกตอเรียเชื่อว่าเธอสามารถลบคำสบประมาทพวกนั้นด้วยความสามารถของเธอ ชีวิตของวิกตอเรียไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแม้เธอจะพิสูจน์ความสามารถให้ทุกคนได้ประจักษ์แก่ตา จู่ๆบริษัทยักษ์ใหญ่ของบิดาหุ้นตกฮวบ สุดท้ายก็ล้มละลาย วิกตอเรียค่อนข้างตกใจ ต่างจากมารดาของเธอที่ตั้งแต่ได้เห็นข่าวก็ช็อคไปเสียแล้ว คนในตระกูลโคลพากันตีตัวออกห่างพ่อของเธอทั้งที่แต่ก่อนมาประจบเลียแข้งเลียขาไม่ขาดสาย นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่เคยไว้ใจใครนอกจากตัวเอง โชคดีที่วิกตอเรียฉลาดมากพอที่จะใช้อำนาจของบิดาที่ยังพอเหลืออยู่ในวงการธุรกิจให้เป็นทางรอดของตัวเอง เธอเจรจาต่อรองเล็กๆน้อยๆ วิกตอเรียต้องทำงานสะสางหนี้ของบิดาพร้อมกับเรียนในระดับอุดมศึกษา ขณะนั้นเธอมีอายุสิบหกปีเพียงเท่านั้น! ส่วนมารดาผู้ให้กำเนิดกลายเป็นผู้วิกลจริต หลังจากงานศพของบิดา วิกตอเรียไม่ได้สงสารเธอสักนิด เธอทำหน้าที่ลูกที่ดีเพียงแค่จ้างพยาบาลส่วนตัวให้มารดาและส่งเงินให้หล่อนใช้ทุกเดือน  บทเรียนครั้งสำคัญทำให้วิกตอเรียเห็นเงินเป็นพระเจ้า เธอยอมทำทุกวิธีการเพื่อให้เธอได้มาซึ่งเงิน เงินที่สามารถซื้อทุกสิ่งและเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ วิกตอเรียทำงานใช้หนี้ในส่วนที่เหลือเกือบหมดจากการทำงานอย่างหนักของเธอกับสมองไอคิวเฉียดหนึ่งร้อยแปดสิบ ความฉลาดนั้นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอเอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ วิกตอเรียโกรธมากเมื่อเจ้าหนี้ที่เป็นชายชราบนศีรษะไร้ซึ่งเส้นผมมาทวงดอกเบี้ยส่วนที่เหลือจากเธอ ถ้าเธอไม่จ่ายด้วยเงินก็ต้องจ่ายด้วยร่างกาย
'บ้าเอ๊ย ไอ้หมูตอน ถ้าจะให้ฉันไปนอนกับแกฉันขอตายดีกว่า!' วิกตอเรียคิดในใจ สิ่งที่ทำได้คือได้เพียงแค่ยิ้มและปฏิเสธวิธีการใช้หนี้ที่เขาเสนออย่างสุภาพ แบบกุลสตรีทั่วไปพึงมี วิกตอเรียค้นหาข้อมูลการสมัครงานที่ได้ค่าตอบแทนสูง รวมถึงการเล่นเกมต่างๆจนเธอไปเจอเข้ากับ 'เกม Heal love' เกมที่หล่อนคิดว่ามันง่ายไปไหม กับการแค่ไปเยียวยาจิตใจของผู้ชาย วิกตอเรียมั่นใจว่าเธอทำได้ สมองคำนวณผลประโยชน์ที่เธอจะได้รับและอ่านรายละเอียด คำชี้แจงทุกข้อ หล่อนกรอกและส่งใบสมัครรอคำตอบรับจากบุคคลที่เป็นเจ้าของเกม
การทำงาน♧ ปัจจุบันหล่อนเป็นที่ปรึกษาพิเศษบริษัท VARIA บริษัทยักษ์ใหญ่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตยานยนต์และสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ ทรงอิทธิพลอันดับที่สามในประเทศ เบื้องหลังความสำเร็จของบริษัทแห่งนี้มาจากเธอ 45% วิกตอเรียจึงมีฐานะเทียบเท่ารองประธานบริษัทเลยทีเดียว วิกตอเรียเป็นสาว Working woman บ่อยครั้งที่เธอขอทำหน้าที่นอกเหนือจากการเป็นที่ปรึกษา ซึ่งไม่มีใครคัดค้าน ผลงานทุกชิ้นของวิกตอเรียได้กำไรเกินคาดและประสบความสำเร็จทุกครั้ง หุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัทถึงกับเอ่ยในที่ประชุมว่า " ถ้าผมไม่ทราบมาก่อนว่าคุณวิกตอเรียเป็นที่ปรึกษาพิเศษผมคิดว่าคุณคงเป็นประธานบริษัทตัวจริง " ปัจจุบันมีบริษัทบริษัทหลายบริษัทพยายามจะติดต่อเธอ แต่จะมีเสียงผู้ชายตะโกนมาในสาย " ไม่ได้ โว้ยยย " และเสียงทะเลาะกันตามมา "นี่ สควอโล่! คุณจะเสียมารยาทเกินไปแล้วนะ ตู๊ด.." สายนั้นโดนตัดไป..
เงินเดือนที่วิกตอเรียได้รับขึ้นอยู่กับงานที่หล่อนทำในเดือนนั้น กับกำไรของบริษัท 
ปกติ 150,000 / เดือน บวกโบนัส 25,000 บาท
ทำ OT(?) 200,000 / เดือน บวกโบนัส 30,000 บาท 
หนี้ปัจจุบัน :: 15,000,000 [ ดอกเบี้ย / เงินค้ำประกันที่พ่อของเธอไปค้ำให้ญาติ ]

ความรัก♡ แน่นอนว่าวิกตอเรียเป็นผู้หญิงที่งดงามมากคนหนึ่ง การที่จะมีเหล่าชายหนุ่มเข้ามาเกี่ยวพันนั้นเป็นเรื่องธรรมดา หนึ่งในนั้นคือ เเซนซัส ประธานบริษัท VARIA ที่เธอทำงานด้วย วิกตอเรียไม่ค่อยประทับใจในตัวเขาเท่าไหร่แม้จะมี คุณลุซซุยเรีย แผนกการตลาดเข้ามาอวยบ่อยๆ หล่อนคิดว่าแซนซัสชอบเธอเพราะเธอดูสุภาพและฉลาด ไม่งี่เง่าเหมือนผู้หญิงคนอื่น แซนซัสสุภาพ และให้เกียรติเธอมากกว่าผู้หญิงคนอื่นในบริษัท วิกตอเรียทราบว่าเขาคิดและหวังอะไรแต่เธอปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ สควอโล่รองประธานบริษัทโทรมาโวยวาย ว่าหล่อนหักอกประธานบริษัทแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนไล่ออก วิกตอเรียไม่กลัวเพราะเธอทราบดี ที่งานบริหารมันดีขนาดนั้นมันเป็นเพราะเธอ แซนซัสทำ 55% ก็จริง แต่หล่อนก็ทำไม่น้อยไปกว่าเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและแซนซัสตอนนี้อยู่ในฐานะเพื่อนทำธุรกิจที่เชื่อใจกันได้มากกว่าจะเป็นคนรักกัน "บางครั้งฉันคิดว่าเราเหมือนกันจนน่ากลัว เราเป็น ผู้ล่า เหมือนกันยังไงล่ะคะ " หญิงสาวพูดปฏิเสธชายหนุ่มตรงหน้า ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง "คุณฉลาดเสมอ วิกตอเรีย แน่นอนว่าผมเป็นผู้ล่า :) " เขาตอบหล่อนกลับมา วิกตอเรียยกยิ้ม " แล้วฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอดู เหยื่อ ของคุณนะคะ แซนซัส " บทสนทนาจบลงเพียงแค่นั้น การหลอกลวงสิ้นสุดแล้ว..

สิ่งที่ชอบ :: การอ่านหนังสือปรัชญา หรือ จิตวิทยา วิกตอเรียนั้นถือเป็นหนอนหนังสือคนหนึ่งหากหล่อนได้จับหนังสือแล้วล่ะก็ เปรียบเสมือนว่าหล่อนกำลังเข้าชาญ ไม่มีสิ่งรบกวนใดทำให้เธอละความสนใจจากหน้ากระดาษได้ ยกเว้นผู้ชายผมสีขาวที่ชอบมากวนเธออ่ะนะ...
"กรุณาเลิกรบกวนดิฉันได้แล้วนะคะ คุณเบียคุรัน" หญิงสาวผมบลอนด์พยายามยิ้มอย่างเป็นมิตรอย่างสุดชีวิต มือเรียวของเธอกำหมัดแน่น ผู้ชายคนนี้น่ารำคาญชะมัด! 
                    

สิ่งที่เกลียด :: แมลงสาบ สิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยงที่สุดในชีวิตของวิกเตอเรีย ถ้าเธอเจอแมลงสาบล่ะก็.... เธอจะนิ่งเงียบแสร้งไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ้น ทั้งที่ในใจอยากจะฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มันให้หมด! 

สิ่งที่กลัว :: สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของวิกตอเรียไม่ใช่สัตว์มีพิษแต่เป็นสัตว์ที่น่าขยะแขยง มันมีปีกที่จะ Landing ลงได้ทุกที่มันคือ'แมลงสาบ' สัตว์ที่มักจะอยู่ตามที่สกปรก วิกตอเรียจะหน้าซีด ร่างกายของเธอจะสั่นกลัวราวกับเจ้าเข้า ปากของเธอฟันจะกระทบกันตลอดเวลา วิกตอเรียจะตัวแข็ง เธออยากจะหนีมัน แต่ก็หนีไม่ได้ 
"......." วิกตอเรียไม่มีคำพูดใดออกจากปาก สิ่งมีชีวิตสีน้ำตาลมีปีก landing ลงบนชามก๋วยเตี๋ยวของเธออย่างงดงาม วิกตอเรียอยากจะกรี๊ดดังๆแต่เธอทำไม่ได้ ทั่วทั้งร่างกายของเธอแข็งไปหมด ขยับไม่ได้เลย!

ลักษณะการพูด :: วิกตอเรีย จะพูดสุภาพตลอดเวลา หญิงสาวชาวอังกฤษคนนี้จะรักษาภาพพจน์เป็นกุลสตรีตลอดเวลา หล่อนแทนตัวเองว่า ฉันเป็นส่วนใหญ่ คำว่า ดิฉันนั้น จะใช้ในโอกาสเป็นพิธีการหรือเคารพญาติผู้ใหญ่ 

"ดิฉันวิกตอเรีย เจนิส โคล รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับเชิญให้มาพูดบนเวทีนี้ ขอเชิญแขกผู้มีเกียรติทุกท่านร่วมเป็นสักขีพยานของคู่บ่าวสาว.." เมื่อวิกตอเรียพูดจบ มือเรียวที่จับแก้วไวน์อยู่ยกขึ้นเหนือศีรษะ พร้อมกับนำมันจรดที่ริมฝีปากลิ้มรสชาติของไวน์ชั้นเยี่ยมของRomanee Conti DRC 1990 ไวน์ราคาแพงสูงลิบที่นานๆทีหล่อนจะมีโอกาสได้ลิ้มรส!

"กรุณาออกห่างจากดิฉันด้วยค่ะ หญิงสาวกับชายหนุ่มใกล้ชิดกันโบราณว่ามันไม่งามนะคะ" หญิงสาวปั้นยิ้มอย่างเสแสร้งให้ชายหนุ่มตรงหน้า วิกตอเรียหมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอจะไม่หลงกลเขาอีกเป็นครั้งที่สอง!

"รบกวนช่วยดูเอกสารตรงนี้นะคะ แล้วก็คุณเบียคุรัน ช่วยจริงจังกับงานให้มากกว่านี้ได้ไหมคะ" วิกตอเรียมองชายหนุ่มที่กำลังแกะถุงมาชเมลโล่ห่อใหญ่ด้วยความเอือมระอา ให้ตายสิชาตินี้เธอจะได้ทำตามแผนที่วางไว้หรือเปล่าเนี่ย!

"ถ้าหากว่าแข่งกันบอกรักโดยไม่มีความรู้สึกรัก
ฉันก็ชนะค่ะ " หญิงสาวผมบลอนด์เอ่ยตอบกับคนตรงหน้าอย่างฉะฉาน ทำให้หญิงสาวตรงหน้าชะงักไปชั่วครู่แล้วเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ

"ฉันรักเงินของคุณ แต่ไม่ได้รักคุณ" หญิงสาวกระซิบข้างหูของเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ถ้อยคำที่เปล่งออกมานั้นมันช่างตรงข้ามกับน้ำเสียงเหลือเกิน

ความสามารถพิเศษ :: หมากรุก (หมากรุกที่พวกเราเคยเล่นในคอมนี่แหละค่ะ วิกตอเรียเล่นค่อนข้างเก่งมากๆ) , โชหงิ(หมากรุกญี่ปุ่น ไม่ต้องแปลกใจนะคะว่าทำไมวิกตอเรียถึงเล่นเป็น หล่อนสรรหาเกมสารพัดอย่างที่เกี่ยวกับการใช้สมองมาเล่นค่ะ) , เซียนโกะ ( อันนี้ของเด็ดเล่นยากมาก เรียกภาษาบ้านๆหมากล้อมค่ะ อันนี้เขาถือว่าใครเล่นเก่งคืออัจฉริยะค่ะ เพราะมันเล่นยากมาก วิกตอเรียที่ฉลาดเป็นกรดยังเล่นแค่พอใช้ได้ //อันที่จริงเธอเพิ่งเล่นมาไม่นาน )

เพิ่มเติม :: - วิกตอเรีย เคยได้รับอุบัติเหตุตกเรือเมื่อตอนอายุสิบสี่ปีแต่เธอไม่กลัวหรือเกลียดน้ำนะคะแค่ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ขอลงเล่นน้ำหรือไปเที่ยวทะเลถ้าไม่จำเป็น รูปตอนที่หล่อนใส่ชุดว่ายน้ำเป็นตอนเดียวที่จมน้ำค่ะ

คุยกับวิกตอเรีย เจนิส โคล 

"เชิญเข้ามาได้"หญิงสาวเกศาสีดำราตรี และดวงตาสีท้องฟ้า อยู่ในชุดเดรสสีขาวสะอาดฟูเล็กน้อยยาวเลยเข่า คลุมทับส่วนบนด้วยเสื้อกันหนาวสีดำ เพราะอากาศในห้องทำงานนี้อย่างกับตู้เย็นช่องฟรีซ เธอกล่าวหลังจากเสียงเคาะประตูห้องทำงานได้ดังขึ้น

  ข้างๆนั้นคือหญิงสาวผมสีเงินยาวมัดรวบไว้ข้างหลัง ดวงตาสีครามดั้งท้องทะเล เธออยู่ในชุดสูทสีดำ หน้าติดจะหล่อเหล่ามากกว่าหวานเช่นสตรี  กำลังยืนท้าวแขนกับเก้าอี้
   วิกตอเรียมองหญิงสาวทั้งสองคนอย่างประเมิน บรรยากาศในห้องนี้หนาวจนเธอต้องกอดอกเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย

"เชิญนั่ง"เธอผายมือไปทางเก้าอี้ว่างๆข้างหน้าตน

วิกตอเรีย ก้าวเท้าอย่างยากลำบาก ขาของเธอแข็งหมดแล้ว! 
"ขอบคุณค่ะ" ทันทีที่ได้นั่ง หล่อนกล่าวขอบคุณตามมารยาทที่สมควรพึงกระทำ

หญิงสาวพลิกดูใบเอกสารบนโต๊ะทำงานที่เป็นระเบียบของเธอ เพื่อดูข้อมูลเพลย์เยอร์ข้างหน้าตน

"สวัสดี เธอคือวิกเตอเรียสินะ"
"สวัสดีค่ะ ฉันวิกตอเรีย เจนิส โคล คุณ?" วิกตอเรียแนะนำตัวเองอย่างมีมารยาท เธอเว้นช่วงให้ผู้หญิงทั้งสองคนตอบเธอ แต่....

"ฉันไม่มีความจำเป็นต้องบอกชื่อให้เธอรู้ แต่เธอต้องเรียกฉันว่า ควีน"เธอยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย

"ส่วนฉัน เรียกว่า คิง ละกันนะ" หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนดังธารน้ำแข็ง

"ยินดีที่ได้รู้จัก พวกคุณทั้งสองค่ะ" วิกตอเรียฉีกยิ้มมารยาทอย่างใจเย็น เธอฉลาดพอที่จะตามเกมของพวกเขาทัน แม้จะรู้สึกไม่สบอารมณ์ที่พวกเขาไม่ได้บอกชื่อตามมารยาท

"เข้าสู่คำถาม ทำไมเธอถึงเลือกที่จะเล่นเกมนี้"หญิงสาวจ้องมองคู่สนทนาตรงๆด้วยแววตาจริงจัง

"นั่นสิน่า ทำไมกัน" หญิงสาวอีกคนหนึ่งถามเหมือนยั่วโมโหอีกฝ่าย

"จะให้ตอบแบบตรง หรืออ้อมค้อมดีล่ะคะ ถ้าแบบตรงคือฉันต้องการเงินค่ะ" วิกตอเรียยกยิ้มมุมปากที่เป็นรอยยิ้มการค้า ใช่ หล่อนสนใจเงินจำนวนมหาศาลที่จะได้จากการเล่นเกมที่แสนง่ายและธรรมดา ถ้าแข่งกันบอกรักโดยไม่มีความรู้สึกเธอก็ชนะ 

"งั้นหรอ หึ เกมนี้ต้องใช้ความอดทนและความพยายามสูงเลยนะ เธอคิดว่าเธอจะทำได้งั้นรึ สาวน้อย"เธอแสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและฟังคำตอบของอีกฝ่าย

"เด็กอย่างเธอนะจะเล่นเกมนี้ได้อย่างนั้นเหรอแม่หนู" เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

"ด้วยเกียรติของ วิกเตอเรีย เจนิส โคล ไม่มีอะไรที่ดิฉันไม่สามารถทำไม่ได้ค่ะ" วิกตอเรียยืนขึ้นถอนสายบัวอย่างงดงาม ราวกับราชนิกูลผู้สูงส่งที่จะไม่มีวันผิดสัตย์สาบานที่ตนให้ไว้เด็ดขาด 

"ดี อย่าลืมละแค่ช่วยเยียวยาจิตใจพวกเขา เธอห้ามรักพวกเขา เพราะถ้ารัก เกมนี้จะจบลงทันที"

"เกมนี้จบลงทันทีเมื่อไร ถึงตายเลยนะ"

"ดิฉันไม่เคยกลัวความตาย ความหลอกลวงต่างหากที่น่ากลัวที่สุด" หญิงสาวตอบอย่างมั่นใจ หล่อนจ้องมองที่คิงและควีน ที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆนอกจากใบหน้าเรียบเฉย 

"หึ ขอบคุณสำหรับคำถาม ออกไปได้แล้วละ"ควีนละสายตาจากคู่สนทนาแล้วเปลี่ยนกระดาษหน้าต่อไป

"แล้วหวังว่าเราจะไม่ได้พบกันเร็วๆนี้"

"ดิฉันก็เช่นกันค่ะ หวังว่าคุณจะยังอยู่รอให้ดิฉันรับค่าจ้างนะคะ" วิกตอเรีย เอ่ยคำพูดบอกลาที่กวนประสาทไว้เล็กน้อยก่อนหันหลัง เดินออกจากเคฤหาสน์หลังใหญ่ โดยที่เธอไม่ได้สังเกตุรอยยิ้มของคิงและควีนที่แสยะยิ้มให้เธออย่างสมเพช

คุยกับผปค.

"สวัสดีค่ะ ไรต์ล่องแล่งกับBlackค่ะ"
"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นขุ่นแม่ของวิกตอเรีย 

ชื่อเอสค่ะ <3" หญิงสาวเรือนผมสีดำแย้มยิ้มอย่างอรมณ์ดีให้หญิงสาวสองคนตรงหน้า

"ถ้าลูกๆติดแล้วท่านผปค.หายตัดออกเลยนะคะ"
" กฎข้อนี้ฉันทราบดีค่ะ " หญิงสาวตอบด้วยเสียงเรียบนิ่ง และสบายๆ

"หลังจากประกาศผล ให้มารายงานตัวภายใน3วันนะคะ"

" รับทราบค่ะ " หญิงสาวยิ้มรับคำหนักแน่น แววตาของเธอเป็นประกายคาดหวัง

"ถ้าลูกท่านไม่ติดจะว่าอะไรไรต์ทั้ง2ไหมค่ะ"

"ดิฉันไม่ว่าอะไร แต่คงเสียใจมาก แง ลูกสาวต้องหายไปอีกแล้ว//กัดผ้าเช็ดหน้า" ใบหน้าของหล่อนเริ่มมีน้ำตา แต่นั่นก็แค่เสแสร้งล่ะนะ

"ถ้าลูกท่านไม่ติดจะรับกลับหรือยัดในบทอื่นค่ะ"

" อุตส่าห์เขียนยาวขนาดนี้ตัวประกอบก็ยอมค่ะ //กอดขาอ้อนวอนส่งสายตาวิ้งค์ๆ" หญิงสาวสองคนยิ้มแหยๆ พวกหล่อนพยายามแกะมือปลาหมึกของผู้ปกครองคนนี้

"ขออนุญาติต้มยำทำแกงลูกท่านนะค่ะ"

" เต็มที่เลยค่ะ แอ่ก อย่าปาหนังสือใส่ขุ่นแม่สิคะลูก" ไรท์เตอร์สาวทั้งสองมองเหตุการณ์ไล่ฆ่าของลูกสาวและผู้ปกครองอย่างตกใจปนขบขัน

"ขอบคุณสำหรับการตอบคำถามค่ะ"

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ ช่วยฉันด้วยก็ดีนะคะ " หญิงสาวที่หนีลูกสาวตัวเองหัวซุกหัวซุน เอ่ยตอบพวกหล่อนก่อนกลับไปเล่นวิ่งไล่จับ(?)กับลูกสาวอีกครั้ง