APPLICATION
Illustration : 朝日川日和
Creator Character Au : EasT
ชื่อ - นามสกุล : อันญา แอชมอร์ ( Anya Ashmore ) ; Anya ภาษารัสเซียแปลว่าความดีงาม สันสกฤตแปลว่าไม่สิ้นสุด รวมกันได้คำว่า 'ความดีงามที่ไม่สิ้นสุด'
ชื่อเล่น : อัญ ( An )
อายุ : 26 years
ลักษณะรูปร่างหน้าตา : อันญา แอชมอร์ หญิงสาวลูกครึ่งแคนาดา - ไทย ใบหน้าของเธอผสมผสานระหว่างประเทศตะวันตกและตะวันออกได้อย่างลงตัว ใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้มบางตลอดเวลา ผู้ที่ได้เห็นริยยิ้มต่างต้องตกหลุมรักเธอ ว่ากันว่าเธอนั้นมีรอยยิ้มที่แสนจะงดงามราวกับเทพธิดาที่ยืนอยู่ในทุ่งทานตะวัน ริมฝีปากบางสีลูกพีชชวนให้น่าจุมพิต คิ้วโก่งสวยได้รูปโดยไร้การเติมแต่งจากเครื่องสำอางใดๆ นัยย์ตาสีอวามารีนคู่งามมองทุกสิ่งอย่างอ่อนโยน สะท้อนความสดใสของการมีชีวิต รับกับจมูกโด่งสวยได้รูป ทำให้ใบหน้าของเธอสวยหวาน ดูน่ารักมากกว่าสวย ผิวขาวอมชมพูของเธอเนียนนุ่มไร้รอยตำหนิใดๆ เรือนผมสีบลอนด์ยาวเลยติ่งหูไปสองนิ้ว (ยาวกว่าทรงผมนักเรียมัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนรัฐบาลในไทย) อันญาทำหน้าม้าบางๆ ทำให้ใบหน้าของเธอดูน่ารักเข้าไปอีก หล่อนมีรูปร่างเพรียวบางน่าถะนุถะนอม ขนาดหน้าอกที่เป็นมาตราฐาน C34 ส่วนสูง 164 เซนติเมตร น้ำหนัก 48 กิโลกรัม
ลักษณะนิสัยของตัวละคร : อันญา แอชมอร์ นักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัย Academy of Art ในเมืองซานฟรานซิสโก ประเทศสหรัฐอเมริกา หล่อนเป็นลูกสาวคนเดียวของช่างภาพชื่อดัง'โรเบิร์ต แอชมอร์'ช่างภาพชาวแคนาดา ว่ากันว่าภาพทุกภาพของเขานั้นสื่ออารมณ์ออกมาได้สมบูรณ์แบบที่สุด แต่ล่ะภาพนั้นคงไม่ต้องกล่าวถึงราคา.. อันญาเริ่มจับกล้องถ่ายรูปตั้งแต่จำความได้ อันญาจึงมีอารมณ์ศิลปิน และเป็นพวกติสท์ในระดับหนึ่ง อันญาเป็นคนเฉื่อยชากับทุกสิ่งรอบตัวเวลาไม่มีกล้องถ่ายรูป เธอจะทำทุกอย่างอย่างสโลวไลฟ์ ถึงอัญจะเฉื่อย แต่เมื่อเธอได้จับกล้องถ่ายรูปแล้วล่ะก็หล่อนจะเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลย อัญชอบถ่ายรูปทิวทัศน์มากกว่าบุคคล ภาพถ่ายของเธอนั้นมีองค์ประกอบภาพที่ดีมาก ถึงจะสู้ผู้เป็นบิดาไม่ได้ก็ตาม อัญชอบท่องเที่ยวไปสถานที่ต่างๆพร้อมกับกล้องคู่ใจ อัญรักทุกสถานที่ที่เธอได้ไปถ่ายรูป บางครั้งเธอก็ได้รู้จักชาวบ้านเจ้าของพื้นที่เหล่านั้นและประวัติศาสตร์ของสถานที่นั้น ทุกคนที่คุยกับอันต่างบอกว่า เธอมีวาทศิลป์ที่ดีและคุยสนุก หล่อนคิดว่าความสามารถนี้น่าจะมาจากคุณแม่คนสวย'ไอริน แอชมอร์' อัญเป็นคนใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่นจนตัวเองเกือบได้เยือนยมโลก ครั้งหนึ่งที่เธอได้ไปเที่ยวที่น้ำตกแห่งหนึ่ง อันญาเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจมน้ำ เด็กผู้หญิงตะเกียกตะกายขึ้นมาเอาอากาศหายใจอย่างน่าสงสาร วินาทีนั่นอันไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ทั้งที่อันมีทักษะว่ายน้ำเพียงแค่ว่ายเอาตัวรอดเท่านั้น เธอกระโดดลงในน้ำ พยายามช่วยเด็กผู้หญิงตัวเล็ก เธอคิดว่าหล่อนน่าจะแรงน้อยแต่ไม่ อันที่ลืมคิดว่ามนุษย์เราเมื่อกำลังจะจมน้ำจะเกาะทุกสิ่งทุกอย่างให้รอด อัญช่วยเธออย่างยากลำบากทั้งคู่เกือบจมไปทั้งคู่ เคราะห์ดีที่มีผู้ผ่านมาช่วยเหลือได้ทัน ถึงเหตุการณ์นั้นจะทำให้อันกลัวคนจมน้ำไปพักหนึ่งแต่นิสัยชอบช่วยเหลือของเธอก็ไม่ได้หายไป อัญช่วยเหลือทุกคนโดยไม่หวังผลตอบแทน เธอทนไม่ได้ที่เห็นกำลังลำบากหรือต้องการความช่วยเหลือ อัญจึงโดนหลอกใช้ได้ง่ายๆเพราะเธอดูคนไม่เก่งนัก เเค่เห็นใครเดือดร้อนเธอก็ยื่นมือเข้าไปช่วยแล้วไม่สนว่าจะเป็นมิตรหรือศรัตรูแม้บางครั้งมันจำให้ชีวิตเธอวุ่นวายไปพักใหญ่ อัญชอบนั่งสมาธิเพราะเธอนับถือศาสนาพุทธตามผู้เป็นมาดา อัญจึงเป็นคนที่ใจเย็นและจัดการกับปัญหาที่เข้ามาในชีวิตได้ดี เพราะหล่อนใช้หลักคำสอนของศาสนาพุทธที่เธอนับถือมาช่วย อัญรักความมีชีวิตชีวาของทุกสิ่ง โดยเฉพาะสิ่งที่เธอกำลังจะกดชัตเตอร์ถ่าย อันเชื่อในความสมดุลของโลก และเชื่อในความหวังของการมีชีวิต ครั้งหนึ่งที่เธอได้ไปเยือนประเทศอินเดียอดีตประเทศที่เคยมีอิทธิพลต่อโลกมากมายทั้งวัฒนธรรม ภาษา ประเทศไทยที่เธอมีสัญชาติอยู่นี้ก็ได้รับอิทธิพลจากทางนี้มามากเหมือนกัน อัญไม่แปลกใจที่ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนที่นี่จะไม่ดี โดยเฉพาะชนชั้นจัณฑาล
ชนชั้นต่ำที่สุด น่าเศร้าที่พวกเขาไม่มีความสำคัญหรือมีค่าในสายตาของชนชั้นที่สูงกว่า อัญอยากจะช่วยพวกเขาให้พ้นจากฐานะนี้ เเต่เธอไม่มีเงินหรืออำนาจมากพอจะเปลี่ยนแปลงอะไรมาก อัญจึงตัดสินใจถ่ายรูปโดยขอให้พวกเขาเป็นแบบให้ ในตอนแรกเธอโดนปฏิเสธและถูกขับไล่ออกมา อัญไม่ยอมแพ้ หล่อนสัญญากับพวกเขาว่าจะถ่ายแค่รูปเดียวแล้วจะหายไปเลย พวกเขาแปลกใจที่เธอพูดอะไรแปลกๆ เเต่ก็ยอมให้เธอถ่ายรูป อัญนำรูปที่ถ่ายส่งเข้าประกวดพร้อมตั้งชื่อภาพเสียดสีอย่างจงใจ 'ความสมดุลที่ไร้ความยุติธรรม'หล่อนต้องการให้ชาวโลกได้เห็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยเห็น เพียงแค่ได้รับรู้ไม่ทำอะไรกับมันเลยแม้แต่นิดเดียว เธอทำสำเร็จจากนั้นก็มีการจัดตั้งกองทุนสำหรับช่วยเหลือผู้ยากไร้ขึ้นในโลก โดยอัญได้รับเชิญให้เป็นกรรมการ แต่เธอปฏิเสธไปเพราะไม่ชอบการมีอำนาจ ชื่อเสียง เธออยากใช้ชีวิตเรียบง่าย และมีความสุขกับการถ่ายรูปต่อไป อนึ่งที่เธอชอบถ่ายรูปขนาดนี้เพราะเธอความทรงจำสั้นกับตัวหนังสือ อัญจึงต้องจำทุกอย่างโดยผ่านรูปภาพ เธอเชื่อว่ารูปถ่ายของเธอทุกรูปคือความทรงจำ อัญไม่จำเป็นต้องนึกถึงอดีตให้เสียเวลาเพียงแค่หยิบรูปขึ้นมาอดีตก็อยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว อัญมักจะไม่ค่อยชอบพูดมากนัก ถึงหล่อนจะมีวาทศิลป์ที่ดีแต่อัญมักใช้รูปถ่ายเป็นสื่อกลางอารมณ์และคำพูดของเธอ อัญมีบรรยากาศที่น่าเข้าใกล้ กลิ่นของเธอที่มักคลุกคลีกับธรรมชาติจนเป็นหนึ่งเดียวกัน พัดลอยตามลมเข้ามาแตะจมูกคนรอบข้าง ทำให้พวกเขาผ่อนคลาย รู้สึกอบอุ่น อัญเป็นผู้ฟังที่ดีจากนิสัยที่ไม่ค่อยพูดของเธอ ถ้าคุณมีปัญหาหนักใจต้องการระบาย อัญพร้อมที่จะเป็นผู้ฟังที่ดีให้คุณระบายใส่ อัญมีทั้งความเป็นผู้ใหญ่และเด็กในเวลาเดียวกัน ความคิดของเธอ กับนิสัยทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ความแอบดื้อรั้นและเอาแต่ใจเล็กน้อยตามประสาลูกคนเดียวทำให้เธอดูเป็นเด็ก ครั้งตอนอายุสิบหกปี เธอขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ไปประเทศจีนคนเดียว ตอนนั้นเธอยังจำใบหน้าแสนดุของคุณแม่และน้ำเสียงก้าวร้าวเเสนเอาแต่ใจของตัวเองได้อยู่เลย เธอเกือบทำให้คุณแม่ร้องไห้ อัญที่คิดได้กลับมาขอโทษมารดา นี่เธอลืมไปได้อย่างไรท่านเป็นห่วงเราถึงไม่อยากให้เราไป ถ้าไม่ห่วงคงปล่อยให้เธอไปโดยไม่แยแสอะไร คุณแม่ชนะแต่เธอก็ได้ไปอยู่ทีเนื่องจากคุณพ่อกลับมาจากไอร์แลนพอดี อัญจึงได้เดินทางไปประเทศจีนพร้อมคุณพ่อ อัญเป็นเพียงเด็กน้อยไร้เดียงสาในสายตาของคุณแม่และคุณพ่อ นั่นก็เป็นความจริง ถึงเธอจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่แต่หล่อนนั้นแสนจะซื่อบื้อและตามโลกไม่ทัน แต่เธอไม่ได้โลกสวยถึงขนาดจะขี่ม้ายูนิคอร์นสายรุ้งเหมือนในการ์ตูนเรื่องหนึ่ง อัญไม่ถูกคนเจ้าเล่ห์และเห็นแก่ตัว เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีกับคนเหล่านี้ อัญเคยโดนหลอกใช้งาน ด้วยความไม่รู้คิดว่าเขาจะลำบากจริงๆเธอจึงช่วยจนสุดความสามารถ ท้ายสุดแล้วอัญได้รับรู้ความจริงอันแสนโหดร้าย 'ฉันทำงานคู่กับยัยนั่นเพราะฉันจะได้สบายต่างหากล่ะ คนอะไรไม่รู้โง๊โง่ โดนหลอกใช้ยังไม่รู้ตัว แค่ฉันบีบน้ำตายัยนั่นก็โง่ยอมทำตามแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า'อัญใจสลายแต่เธอก็อดทน เธอเชื่อในความดีที่เธอทำ เพียงแต่คำพูดในวันนั้นทำให้เธอระวังตัวมากขึ้นและไม่ไว้ใจใครง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน เริ่มศึกษาคนและเรียนจิตวิทยาเพิ่มเติม เหตุที่เธอเรียนเพราะไม่ต้องการโดนหลอกและโดนหักหลังอีกเป็นครั้งที่สอง อัญที่เรียนรู้ได้ไวเริ่มสังเกตุคนอื่นได้ดีขึ้น แต่เธอมักใจอ่อน ปฏิเสธไม่ค่อยเป็นเหตุการณ์โดนหลอกใช้ก็ยังมีอยู่เรื่อยมา จากที่กล่าวมาอัญดูเหมือนจะเป็นคนดีถึงดีมาก แต่อัญก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่จ้องมีด้านเลวร้ายของตัวเอง อัญเป็นคนชอบโกหก ถึงเธอจะดูจริงใจกับทุกการกระทำและคำพูดแต่บางสิ่งความหวังที่เธอรู้ว่ามันไม่มี เธอก็มอบให้กับพวกเขา คำโกหกคำโต 'แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี เชื่อฉัน..นะ' รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรให้ความหวังควรจะบอกความจริง อัญปากแข็งเกินกว่าจะบอกความเป็นจริง เธอละอายใจที่ให้คำปรึกษาได้แย่ แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะยิ้มกลับมา และเธอก็คิดว่าบางครั้ง คำลวงที่หอมหวานก็น่าฟังกว่าความจริงที่แสนสะอิดสะเอียน
ลักษณะคำพูด : อัญไม่ค่อยพูดกับใครมากนักนอกจากคนในครอบครัว เธอมีน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังชวนให้คล้อยตาม หรือบางครั้งมันก็ดูง่วนงุนจนน่าเอ็นดู
"อัญไม่อยากออกไปแล้วค่ะคุณพ่อ โรซี่ ต้องเปลี่ยนเลนส์ก่อน ซึ่งวันนี้อัญฝากคุณพ่อซื้อมาหน่อยนะคะ.."
"หนูชื่ออัญค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนหนูถ่ายรูปคุณยายได้ไหมคะ?"
"อัญจะไป ยังไงอัญก็จะไป! คุณแม่อย่าห้ามอัญเลยค่ะ"
"ไม่อ่ะ วันนี้คุณพ่อเอาโรซี่ไปเปลี่ยนเลนส์ให้ ฉันไม่ยอมออกจากบ้านโดยที่ไม่มีโรซี่ บาย"
"ฉันไม่ได้เดินช้านะ นายต่างหากที่เดินเร็วไป เห็นธรรมชาติไหม อ่า ถ้าฉันมีกล้องสักตัวคงจะดี.."
"ธรรมชาติมันสมดุล ดังนั้นทุกคนจะมีทุกอย่างเท่าเทียมกันไม่ได้หรอก"
"ความอยุติธรรมมันคือความสมดุลทุกคนฝืนมันไม่ได้"
"การถ่ายรูปเป็นตัวแทนของปัจจุบัน เมื่อกดชัตเตอร์ไปแล้วสิ่งที่อยู่ในภาพจะกลายเป็นอดีต ฉันไม่จำเป็นต้องมานั่งเขียนบันทึกอดีต เพราะอดีตของฉัน ฉันบันทึกมันไว้ในภาพถ่ายแล้ว"
"ใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความหวัง ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ"
ความสามารถพิเศษ :
- การหาสถานที่ท่องเที่ยวที่ไม่เคยมีคนไปมาก่อน ; ราวกับอัญมีจิตสัมผัสบางอย่างที่นำทางเธอไป อัญใช้ความรู้สึกในการหาสถานที่ถ่ายรูป...
- การวาดรูปเสมือนจริง ; บางครั้งอยากเปลี่ยนอารมณ์มาวาดรูปบ้าง อันญาวาดได้ค่อนข้างดี
- จดจำเหตุการณ์จากรูปถ่าย ; อัญจะจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอดีต มันบิดเบือนจากความจริงไปเพียง 10 - 20%
เพิ่มเติม : - อัญเกิดในประเทศแคนาดาก่อนจะมาขอสัญชาติในไทยทีหลังค่ะ
- กล้องถ่ายรูปของอัญ ; โรซี่ Nikon D610 ราคาประมาณ 50,000 บาทค่ะ ไม่รวมเลนส์ขาตั้ง
ลักษณะนิสัยของตัวละคร : อันญา แอชมอร์ นักศึกษาปริญญาโทของมหาวิทยาลัย Academy of Art ในเมืองซานฟรานซิสโก ประเทศสหรัฐอเมริกา หล่อนเป็นลูกสาวคนเดียวของช่างภาพชื่อดัง'โรเบิร์ต แอชมอร์'ช่างภาพชาวแคนาดา ว่ากันว่าภาพทุกภาพของเขานั้นสื่ออารมณ์ออกมาได้สมบูรณ์แบบที่สุด แต่ล่ะภาพนั้นคงไม่ต้องกล่าวถึงราคา.. อันญาเริ่มจับกล้องถ่ายรูปตั้งแต่จำความได้ อันญาจึงมีอารมณ์ศิลปิน และเป็นพวกติสท์ในระดับหนึ่ง อันญาเป็นคนเฉื่อยชากับทุกสิ่งรอบตัวเวลาไม่มีกล้องถ่ายรูป เธอจะทำทุกอย่างอย่างสโลวไลฟ์ ถึงอัญจะเฉื่อย แต่เมื่อเธอได้จับกล้องถ่ายรูปแล้วล่ะก็หล่อนจะเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนเลย อัญชอบถ่ายรูปทิวทัศน์มากกว่าบุคคล ภาพถ่ายของเธอนั้นมีองค์ประกอบภาพที่ดีมาก ถึงจะสู้ผู้เป็นบิดาไม่ได้ก็ตาม อัญชอบท่องเที่ยวไปสถานที่ต่างๆพร้อมกับกล้องคู่ใจ อัญรักทุกสถานที่ที่เธอได้ไปถ่ายรูป บางครั้งเธอก็ได้รู้จักชาวบ้านเจ้าของพื้นที่เหล่านั้นและประวัติศาสตร์ของสถานที่นั้น ทุกคนที่คุยกับอันต่างบอกว่า เธอมีวาทศิลป์ที่ดีและคุยสนุก หล่อนคิดว่าความสามารถนี้น่าจะมาจากคุณแม่คนสวย'ไอริน แอชมอร์' อัญเป็นคนใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่นจนตัวเองเกือบได้เยือนยมโลก ครั้งหนึ่งที่เธอได้ไปเที่ยวที่น้ำตกแห่งหนึ่ง อันญาเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจมน้ำ เด็กผู้หญิงตะเกียกตะกายขึ้นมาเอาอากาศหายใจอย่างน่าสงสาร วินาทีนั่นอันไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ทั้งที่อันมีทักษะว่ายน้ำเพียงแค่ว่ายเอาตัวรอดเท่านั้น เธอกระโดดลงในน้ำ พยายามช่วยเด็กผู้หญิงตัวเล็ก เธอคิดว่าหล่อนน่าจะแรงน้อยแต่ไม่ อันที่ลืมคิดว่ามนุษย์เราเมื่อกำลังจะจมน้ำจะเกาะทุกสิ่งทุกอย่างให้รอด อัญช่วยเธออย่างยากลำบากทั้งคู่เกือบจมไปทั้งคู่ เคราะห์ดีที่มีผู้ผ่านมาช่วยเหลือได้ทัน ถึงเหตุการณ์นั้นจะทำให้อันกลัวคนจมน้ำไปพักหนึ่งแต่นิสัยชอบช่วยเหลือของเธอก็ไม่ได้หายไป อัญช่วยเหลือทุกคนโดยไม่หวังผลตอบแทน เธอทนไม่ได้ที่เห็นกำลังลำบากหรือต้องการความช่วยเหลือ อัญจึงโดนหลอกใช้ได้ง่ายๆเพราะเธอดูคนไม่เก่งนัก เเค่เห็นใครเดือดร้อนเธอก็ยื่นมือเข้าไปช่วยแล้วไม่สนว่าจะเป็นมิตรหรือศรัตรูแม้บางครั้งมันจำให้ชีวิตเธอวุ่นวายไปพักใหญ่ อัญชอบนั่งสมาธิเพราะเธอนับถือศาสนาพุทธตามผู้เป็นมาดา อัญจึงเป็นคนที่ใจเย็นและจัดการกับปัญหาที่เข้ามาในชีวิตได้ดี เพราะหล่อนใช้หลักคำสอนของศาสนาพุทธที่เธอนับถือมาช่วย อัญรักความมีชีวิตชีวาของทุกสิ่ง โดยเฉพาะสิ่งที่เธอกำลังจะกดชัตเตอร์ถ่าย อันเชื่อในความสมดุลของโลก และเชื่อในความหวังของการมีชีวิต ครั้งหนึ่งที่เธอได้ไปเยือนประเทศอินเดียอดีตประเทศที่เคยมีอิทธิพลต่อโลกมากมายทั้งวัฒนธรรม ภาษา ประเทศไทยที่เธอมีสัญชาติอยู่นี้ก็ได้รับอิทธิพลจากทางนี้มามากเหมือนกัน อัญไม่แปลกใจที่ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนที่นี่จะไม่ดี โดยเฉพาะชนชั้นจัณฑาล
ชนชั้นต่ำที่สุด น่าเศร้าที่พวกเขาไม่มีความสำคัญหรือมีค่าในสายตาของชนชั้นที่สูงกว่า อัญอยากจะช่วยพวกเขาให้พ้นจากฐานะนี้ เเต่เธอไม่มีเงินหรืออำนาจมากพอจะเปลี่ยนแปลงอะไรมาก อัญจึงตัดสินใจถ่ายรูปโดยขอให้พวกเขาเป็นแบบให้ ในตอนแรกเธอโดนปฏิเสธและถูกขับไล่ออกมา อัญไม่ยอมแพ้ หล่อนสัญญากับพวกเขาว่าจะถ่ายแค่รูปเดียวแล้วจะหายไปเลย พวกเขาแปลกใจที่เธอพูดอะไรแปลกๆ เเต่ก็ยอมให้เธอถ่ายรูป อัญนำรูปที่ถ่ายส่งเข้าประกวดพร้อมตั้งชื่อภาพเสียดสีอย่างจงใจ 'ความสมดุลที่ไร้ความยุติธรรม'หล่อนต้องการให้ชาวโลกได้เห็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยเห็น เพียงแค่ได้รับรู้ไม่ทำอะไรกับมันเลยแม้แต่นิดเดียว เธอทำสำเร็จจากนั้นก็มีการจัดตั้งกองทุนสำหรับช่วยเหลือผู้ยากไร้ขึ้นในโลก โดยอัญได้รับเชิญให้เป็นกรรมการ แต่เธอปฏิเสธไปเพราะไม่ชอบการมีอำนาจ ชื่อเสียง เธออยากใช้ชีวิตเรียบง่าย และมีความสุขกับการถ่ายรูปต่อไป อนึ่งที่เธอชอบถ่ายรูปขนาดนี้เพราะเธอความทรงจำสั้นกับตัวหนังสือ อัญจึงต้องจำทุกอย่างโดยผ่านรูปภาพ เธอเชื่อว่ารูปถ่ายของเธอทุกรูปคือความทรงจำ อัญไม่จำเป็นต้องนึกถึงอดีตให้เสียเวลาเพียงแค่หยิบรูปขึ้นมาอดีตก็อยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว อัญมักจะไม่ค่อยชอบพูดมากนัก ถึงหล่อนจะมีวาทศิลป์ที่ดีแต่อัญมักใช้รูปถ่ายเป็นสื่อกลางอารมณ์และคำพูดของเธอ อัญมีบรรยากาศที่น่าเข้าใกล้ กลิ่นของเธอที่มักคลุกคลีกับธรรมชาติจนเป็นหนึ่งเดียวกัน พัดลอยตามลมเข้ามาแตะจมูกคนรอบข้าง ทำให้พวกเขาผ่อนคลาย รู้สึกอบอุ่น อัญเป็นผู้ฟังที่ดีจากนิสัยที่ไม่ค่อยพูดของเธอ ถ้าคุณมีปัญหาหนักใจต้องการระบาย อัญพร้อมที่จะเป็นผู้ฟังที่ดีให้คุณระบายใส่ อัญมีทั้งความเป็นผู้ใหญ่และเด็กในเวลาเดียวกัน ความคิดของเธอ กับนิสัยทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ความแอบดื้อรั้นและเอาแต่ใจเล็กน้อยตามประสาลูกคนเดียวทำให้เธอดูเป็นเด็ก ครั้งตอนอายุสิบหกปี เธอขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ไปประเทศจีนคนเดียว ตอนนั้นเธอยังจำใบหน้าแสนดุของคุณแม่และน้ำเสียงก้าวร้าวเเสนเอาแต่ใจของตัวเองได้อยู่เลย เธอเกือบทำให้คุณแม่ร้องไห้ อัญที่คิดได้กลับมาขอโทษมารดา นี่เธอลืมไปได้อย่างไรท่านเป็นห่วงเราถึงไม่อยากให้เราไป ถ้าไม่ห่วงคงปล่อยให้เธอไปโดยไม่แยแสอะไร คุณแม่ชนะแต่เธอก็ได้ไปอยู่ทีเนื่องจากคุณพ่อกลับมาจากไอร์แลนพอดี อัญจึงได้เดินทางไปประเทศจีนพร้อมคุณพ่อ อัญเป็นเพียงเด็กน้อยไร้เดียงสาในสายตาของคุณแม่และคุณพ่อ นั่นก็เป็นความจริง ถึงเธอจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่แต่หล่อนนั้นแสนจะซื่อบื้อและตามโลกไม่ทัน แต่เธอไม่ได้โลกสวยถึงขนาดจะขี่ม้ายูนิคอร์นสายรุ้งเหมือนในการ์ตูนเรื่องหนึ่ง อัญไม่ถูกคนเจ้าเล่ห์และเห็นแก่ตัว เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีกับคนเหล่านี้ อัญเคยโดนหลอกใช้งาน ด้วยความไม่รู้คิดว่าเขาจะลำบากจริงๆเธอจึงช่วยจนสุดความสามารถ ท้ายสุดแล้วอัญได้รับรู้ความจริงอันแสนโหดร้าย 'ฉันทำงานคู่กับยัยนั่นเพราะฉันจะได้สบายต่างหากล่ะ คนอะไรไม่รู้โง๊โง่ โดนหลอกใช้ยังไม่รู้ตัว แค่ฉันบีบน้ำตายัยนั่นก็โง่ยอมทำตามแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า'อัญใจสลายแต่เธอก็อดทน เธอเชื่อในความดีที่เธอทำ เพียงแต่คำพูดในวันนั้นทำให้เธอระวังตัวมากขึ้นและไม่ไว้ใจใครง่ายๆ เหมือนเมื่อก่อน เริ่มศึกษาคนและเรียนจิตวิทยาเพิ่มเติม เหตุที่เธอเรียนเพราะไม่ต้องการโดนหลอกและโดนหักหลังอีกเป็นครั้งที่สอง อัญที่เรียนรู้ได้ไวเริ่มสังเกตุคนอื่นได้ดีขึ้น แต่เธอมักใจอ่อน ปฏิเสธไม่ค่อยเป็นเหตุการณ์โดนหลอกใช้ก็ยังมีอยู่เรื่อยมา จากที่กล่าวมาอัญดูเหมือนจะเป็นคนดีถึงดีมาก แต่อัญก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งที่จ้องมีด้านเลวร้ายของตัวเอง อัญเป็นคนชอบโกหก ถึงเธอจะดูจริงใจกับทุกการกระทำและคำพูดแต่บางสิ่งความหวังที่เธอรู้ว่ามันไม่มี เธอก็มอบให้กับพวกเขา คำโกหกคำโต 'แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี เชื่อฉัน..นะ' รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรให้ความหวังควรจะบอกความจริง อัญปากแข็งเกินกว่าจะบอกความเป็นจริง เธอละอายใจที่ให้คำปรึกษาได้แย่ แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะยิ้มกลับมา และเธอก็คิดว่าบางครั้ง คำลวงที่หอมหวานก็น่าฟังกว่าความจริงที่แสนสะอิดสะเอียน
ลักษณะคำพูด : อัญไม่ค่อยพูดกับใครมากนักนอกจากคนในครอบครัว เธอมีน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังชวนให้คล้อยตาม หรือบางครั้งมันก็ดูง่วนงุนจนน่าเอ็นดู
"อัญไม่อยากออกไปแล้วค่ะคุณพ่อ โรซี่ ต้องเปลี่ยนเลนส์ก่อน ซึ่งวันนี้อัญฝากคุณพ่อซื้อมาหน่อยนะคะ.."
"หนูชื่ออัญค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนหนูถ่ายรูปคุณยายได้ไหมคะ?"
"อัญจะไป ยังไงอัญก็จะไป! คุณแม่อย่าห้ามอัญเลยค่ะ"
"ไม่อ่ะ วันนี้คุณพ่อเอาโรซี่ไปเปลี่ยนเลนส์ให้ ฉันไม่ยอมออกจากบ้านโดยที่ไม่มีโรซี่ บาย"
"ฉันไม่ได้เดินช้านะ นายต่างหากที่เดินเร็วไป เห็นธรรมชาติไหม อ่า ถ้าฉันมีกล้องสักตัวคงจะดี.."
"ธรรมชาติมันสมดุล ดังนั้นทุกคนจะมีทุกอย่างเท่าเทียมกันไม่ได้หรอก"
"ความอยุติธรรมมันคือความสมดุลทุกคนฝืนมันไม่ได้"
"การถ่ายรูปเป็นตัวแทนของปัจจุบัน เมื่อกดชัตเตอร์ไปแล้วสิ่งที่อยู่ในภาพจะกลายเป็นอดีต ฉันไม่จำเป็นต้องมานั่งเขียนบันทึกอดีต เพราะอดีตของฉัน ฉันบันทึกมันไว้ในภาพถ่ายแล้ว"
"ใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความหวัง ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ"
ความสามารถพิเศษ :
- การหาสถานที่ท่องเที่ยวที่ไม่เคยมีคนไปมาก่อน ; ราวกับอัญมีจิตสัมผัสบางอย่างที่นำทางเธอไป อัญใช้ความรู้สึกในการหาสถานที่ถ่ายรูป...
- การวาดรูปเสมือนจริง ; บางครั้งอยากเปลี่ยนอารมณ์มาวาดรูปบ้าง อันญาวาดได้ค่อนข้างดี
- จดจำเหตุการณ์จากรูปถ่าย ; อัญจะจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอดีต มันบิดเบือนจากความจริงไปเพียง 10 - 20%
เพิ่มเติม : - อัญเกิดในประเทศแคนาดาก่อนจะมาขอสัญชาติในไทยทีหลังค่ะ
- กล้องถ่ายรูปของอัญ ; โรซี่ Nikon D610 ราคาประมาณ 50,000 บาทค่ะ ไม่รวมเลนส์ขาตั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น